Bazen kendimi en rahat ve huzurlu hissettiğim an, diz çöküp secdeye başımı koyduğum an oluyor. Öylesine rahatlıyorum ki... ruhum nefes alıyor adeta... Risale-i Nur en zayıf varlıkların en mükemmel beslendiğini ve iktidarlı varlıkların rızıklarını daha meşakkatli bir şekilde elde ettiklerini işaret ediyor. Yeni doğan bebeciklerin hep tok olmasına karşılık, en kurnaz hayvan olan tilkinin çoğu kez aç olmasını buna örnek gösteriyor ve ekliyor:Nimetler ve Rahmet, insanların aczine ve fakrına istinaden varlık alemine sağanak sağanak yağar. Bunun aksine nefsi firavunlaşan insanlar da ilahi rahmetin kesilmesine sebep olur.
Bazen bütün sebepleri yerine getirdiğim halde olumlu sonuçlanmayan çalışmalarım oluyor ve ardından kendimi derin bir muhasebeye çekiyorum. İşte o zaman bu gerçeği daha iyi anlıyorum!
Evet! Her şeyi yerli yerine koysakda netice hasıl olmayabiliyor. O zaman Yüce Yaratıcının varlığını ve yarattığı her şeye sürekli müdahale ettiğini iliğime kadar hissediyorum... Ve bu olguyu şöyle formüllendiriyorum.
Yaratıcının yüceliği yanında bir insan olarak ben sıfır değerindeyim. Hatta bazen 00 değerindeyim... ama aslında 000....0, yani sonsuz sayıda sıfır değerinde olmalıyım. Ve ben gerçek değerimi O Tek Olan Bir’e istinad ettiğimde buluyorum. O zaman milyonlar hatta miyarlar değerinde olabiliyorum. Halbuki, kendimi bir şeye kadirmiş gibi düşündüğüm an ise, O Tek Olan Bir’i sıfırların sonuna koymuş oluyorum. Kaç tane sıfır koyarsan koy! 01=1 ya da 00....0001=1 Sonuç hiç değişir mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder