İsraf dendiğinde neden hep paranın çarçur edilmesi, yemek artıklarının dökülmesi gibi şeyler akla gelir. Bediüzzaman israfın zıttı olan iktisadı "en hafif suret, en kısa yol, en kolay tarz, en faydalı şekil" diye tanımlıyor ve bunu ism-i Hakim'in muktezası olarak ifade ediyor. Bu da iktisat edebilmenin ön şartının konusuna hakim olmak olduğunu işaret ediyor.
Öyleyse her konuda iktisat edilebilir. On kelimeyle anlatılacak bir düşünde beş kelimeyle, kırk dakikada öğretilecek bir konu yirmi dakikada, beş saatlik bir yolculuk iki saatte, üç saatlik bir toplantı bir saatte tamamlanabiliyorsa iktisat edilmiş olur. Ve ekliyor: "İsraf, abesiyet ve faydasızlık fıtratta yoktur."
