Bazen en sevdiğim müzik parçalarından oluşan bir liste yapıp dinliyorum. Ama bir süre sonra onu dinlemekten sıkılıyor ve daha önce seçmediğim parçalardan bir liste yapıyorum. Bu listeyi dinledikten sonra, önceki listeyi daha bir zevkle dinliyorum. İnsan ruhu tekdüze bir hayata razı değil. Her gün farklı şeyler istiyor. Bozuk bir yemekten sonra lezzetli bir yemeğin tadı, çöp kokusundan sonra gül kokusu, kıştan sonra bahar, yazdan sonra kış, bir yanlıştan tevbe ettikten sonra doğruların tadı başka oluyor. Ademoğlu, yeknesak bir hayat istemiyor.
Öyleyse, neden hep beğendiklerimizi yüceltir, beğenmediklerimizi yok etmek isteriz? Hep beğendiğimiz insanlardan oluşan bir dünya sıkıcı olmaz mı?
Ey beğenmediğim kişi ya da düşünce! Sen olmasaydın acaba ben ya da düşüncem var olabilir miydi?
1 yorum:
cok tesekkurler ilginc
Yorum Gönder