Bu gün öğleye doğru öyle bir susadım ki, akşam iftarda yiyeceğim soğuk bir dilim karpuzun tadı vakit geçtikçe arttı da arttı. İftar vakti yaklaştıkça artık karpuzdan başka gıda almayacağımı düşünmeye başladım. Galiba karpuza aşık olmuştum(!) Ama vakit gelip bir iki dilim yiyince bu karpuzun da öncekilerle aynı tada sahip olduğunu anladım. 'Bu muyda benim gün boyu beklediğim tat' demeye bile başladım.
Anlaşılan ben gün boyu pınar başlarında, buz gibi soğuk sularda soğuttuğum hayalimdeki karpuzu istiyordum.
Demek ki bir şeyin kıymeti onun varlığında değil eksikliğinde anlaşılıyor. Önceki yıllarda bir öğrenci velim oğlunun her istediğini satın almasına rağmen onu memnun edemediğini söylediğinde galiba bu durumu gözden kaçırıyordu.
Acaba, mutluluk bir şeyin yokluğunda, o şeyin varlığını hayal etmekte midir? Ne dersiniz?
1 yorum:
selamun aleykum.. bir kalemi çok sevmiştim ve almak istemiştim. kalem pahalıydı. aslında kalemi alacak param vardı ama ben o parayı verdikten sonra o kalemi her elime alışımda mutlu olmayacaktım. yani mutlu olmam için birisi bana ya hediye edecekti o kalemi ya da bana para verip, o parayla kendime kalem almamı isteyecekti. işte o zaman daha güzel olur, diye düşünürken ben, çok geçmeden biri bana kalem almam için para gönderdi. o kadar mutlu oldum ki.. şimdi o kalemi rahatlıkla kullanabilirdim çünkü mutlu olacaktım. allah istediğimi bana vermişti ve ben belki de o kaleme her baktığımda allah'ı hatırlayacaktım. daha çok mutlu olacaktım bu lütfu her düşündüğümde.. ama sonra o çok sevdiğim kalem kayboldu(galiba). üzülmemeye karar verdim çünkü o kalemin eksikliğini her hatırladığımda kendimi sınayacaktım; ne kadar sabırlıyım? bir dünya malını kaybettiğimde ne kadar üzülüyorum?.. geçenlerde kendi paramla almaya gittim ama kalmamıştı. o gün o kalemi almak istiyordum ama şimdi istemiyorum. hayalimde daha kıymetli benim için.. böyle daha çok mutluyum. nefsime galip geliyorum. kimbilir, belki de yine bir yerden kalem parası gelir..:)
Yorum Gönder